De ander ten volle ontmoeten
“Kijk, al die werkvormen…” zegt Carlijn. “Al die varianten… Uiteindelijk zijn het allemaal controlemechanismes om houvast te hebben. De werkelijke inzichten ontstaan door echt te ontmoeten.
Want juist op de grens van de ontmoeting gebeurt het. Juist op die grens licht iets op tussen coach en coachee.
En jawel: de echte ontmoeting vindt plaats óp de grens. Want vóór de grens raak je de ander eigenlijk net niet aan. Daar blijf je uit het contact, de intimiteit in wezen, die echte beweging mogelijk maakt.
De vraag is dus: hoe maak je jezelf als coach innerlijk vrij om de ander ten volle te kunnen ontmoeten, met een open hart? Met deze vraag gaan we aan de slag in de masteropleiding. En uiteraard gaan we hierin ook veel ervaren en oefenen.”
Ontmoeten op de grens
Want hoe doe je dat, als coach of begeleider werken op de grens? En hoe zorg je dat je niet vóór de grens blijft in het contact met de ander?
“Het begint met een open hart,” vertelt Carlijn. “Als coach zoek je naar de grens. Dat geeft ook het risico dat je soms over de grens kan gaan, dus is het heel belangrijk te weten dat je werkt vanuit een liefvolle intentie en contact maakt met een open hart.
Of het nou is met een opmerking, een ervaring of door iets uit te spreken: het is belangrijk dat je als coach werkelijk contact maakt met jezelf en dit in de ontmoeting kan inbrengen.
Het inbrengen van wat er gebeurt tussen jou en de ander is dan een spiegel, waarin de ander bij zichzelf kan onderzoeken wat dit oproept. Het gaat dus niet over “die ene goede opmerking”. Maar over een onderzoek doen vanuit een liefdevolle intentie.”
De intimiteit brengt de beweging
“Wel zoek je die grens bewust op. Want daar waar het spannend of ‘echt’ wordt, ontstaat de vrije stroom van energie. Hier ontstaat de intimiteit die beweging brengt. En begrijp me niet verkeerd: in deze intimiteit zit dus ook het conflict, en de strijd die het conflict kan opleveren.
Hoe meer het lukt om die aan te gaan vanuit verbinding en gelijkwaardigheid, hoe meer het onderzoek kan plaatsvinden in wat er bij de coachee gebeurt (en bij jezelf als coach).”
“De vraag is dus: hoe maak je jezelf als coach innerlijk vrij om de ander ten volle te kunnen ontmoeten, met een open hart?”
Houden van je coachee
“Dus in het onderzoek met je coachee hou je als coach van diegene die tegenover je zit. En tuurlijk, vervolgens zijn we allemaal mensen en kom je als coach ook je eigen oordelen tegen. Maar dan weet je dat er werk aan de winkel is, dit heb je dan precies te onderzoeken. Je eigen oordeel geeft dan een ingang voor verdere verdieping.
Als je die liefde voor degene tegenover je niet kan voelen, raakt de interactie mogelijk een projectie-stuk bij jezelf. En dan? Dan heb je eerst je eigen werk te doen. Uiteraard heb ik zelf ook veel werk verzet als het gaat om introspectie. En ik ben nog steeds niet uitgeleerd, dit proces blijft altijd gaande en verdiept zich steeds een laag verder.
Bewustzijn op jezelf blijft het grote verschil tussen beginnende coaches en senior coaches. Daarom zeggen we bij Meesterschap in Coaching ook: het is steeds weer jouw persoonlijke groei die professioneel het verschil maakt.”
“Het is steeds weer jouw persoonlijke groei die professioneel het verschil maakt”
Innerlijk vrij zijn als coach
“Ook ik heb mezelf innerlijk vrij te maken om de ander ten volle te kunnen ontmoeten,” zegt Carlijn. “Ik moet mezelf, als coach en mens, werkelijk kennen op mijn eigen thema’s en projecties. Mijn verlangens en mijn pijnpunten.
En ik heb altijd éérst verbinding te maken met mezelf. Voor ik in contact ga met de coachee, heb ik mezelf vrij te maken van dat wat mijn hart nog bezet.
Vaak lukt dat, maar ook ik verlies weleens de verbinding. Dan ben ik te veel bezet door drukte en blijf ik onvoldoende in het hier-en-nu ontmoeten. Dan is mijn hart toch wat gesloten en sla ik de plank mis.
Op zo’n moment is er eerst werk aan de winkel bij mezelf!”
“Ook ik verlies weleens de verbinding. Op zo’n moment is er eerst werk aan de winkel bij mezelf”
Tip 1: aanwezig zijn bij jezelf
“Een valkuil van werken met een open hart, kan zijn om te veel bij de ander aanwezig te gaan zijn. Juist in de ontmoeting heb je ook jezelf mee te nemen. Zelf neem ik voor een ontmoeting vaak even vijf minuten voor mezelf.
Even voelen hoe ik op de stoel zit, en verbinden met mijn staat van zijn in het moment. Ik check dan als het ware hoe vrij ik kan zijn in die ontmoeting straks, met die ander. Of ik nog bezet ben ergens, en of ik bereid ben het echte contact aan te gaan.
En mijn tip zou zijn: als je op dat moment voelt dat je bezet bent, wees daar dan. Dus ga eerst vol naar binnen toe met je aandacht.
Zelf visualiseer ik bijvoorbeeld vaak een gouden koepel om mezelf heen. In het hart van die koepel laat ik dan zelfliefde stromen, zodat ik zelf even echt centraal sta. Als ik verbind met mezelf en mijn eigen licht, dan straal ik dat uit. Dan ben ik een bedding en kan ik holding space creëren.”
Tip 2: werken vanuit gelijkwaardigheid
“Een andere valkuil in het werken op de grens: niet werken vanuit gelijkwaardigheid. Dus jezelf boven (of onder) de ander plaatsen. Hieronder valt ook: denken dat jij het als coach moet weten.
Want zoals gezegd: de werkelijke inzichten ontstaan door echt te ontmoeten. Dit gaat twee kanten op, en betekent dat je ook je eigen reis moet maken. En dat jij als coach zelf ook kwetsbaar bent. Jezelf inbrengen ten dienste van het proces van die ander.
Een valkuil zou zijn dat je daar niet naartoe gaat, naar het gelijkwaardige en kwetsbare. Bijvoorbeeld omdat je nog te veel vanuit het ego handelt, schaamte of onvrijheid hebt.
Of omdat je nog niet genoeg bewustzijn hebt op je eigen thema’s en automatismen.”
Schaamte
“En als je schaamte ervaart, voel dan met volle bewustzijn je eigen schaamte. Wees bereid om de schaamte in te brengen. Dat je bijvoorbeeld uitspreekt: ‘Ik vind het heel spannend om dit aan je te vragen, maar ik doe het toch.’ Dan ontmoet je werkelijk.
Want de valkuil kan zijn dat je denkt: Oké, ik moet op de grens werken! Ik ga het gewoon vragen! BAM! Maar dan maak je jezelf eigenlijk te groot en werk je vanuit een ongelijkwaardige positie.”
Verticaliteit in het proces,
Gelijkwaardig in de ontmoeting
“En misschien goed om te zeggen: ik heb het over het belang van een gelijkwaardige positie binnen de ontmoeting. Want natuurlijk, als coach heb je een bepaalde verticaliteit waar je rekening mee moet houden. Zeker als het gaat over de ethische kant van je professie.
Maar die verticaliteit gaat meer over het proces. Het aangaan van de ontmoeting, en het stromen daarvan, dat kan alleen als je jezelf ook inbrengt.
Weet je,” besluit Carlijn. “Je kan natuurlijk heel veel aan zelfreflectie gaan doen boven op een berg, maar uiteindelijk leer je het meest over jezelf in contact met anderen.
Dus het is echt waar: als je de kunst van het werken op de grens beheerst, heb je verder eigenlijk geen werkvormen nodig.”
“Je kan natuurlijk heel veel aan zelfreflectie gaan doen boven op een berg, maar uiteindelijk leer je het meest over jezelf in contact met anderen”
Tot slot: een coachoefening
“Wil je hier vandaag al mee oefenen? Dan zou ik zeggen: probeer bij het eerste contact met een ander zo meteen eens waar te nemen wat er in jouzelf gebeurt. Wat er geraakt wordt. Ben je überhaupt in verbinding met jezelf?
En kijk dan eens of je werkelijk intiem durft te worden. En intiem zijn kan ook bij de bakker, hè? Een intiem zijn met grensbesef. Maar durf je iemand echt even aan te raken: kan je iets benoemen waardoor iemand zich werkelijk even aangeraakt op gezien voelt?
Dat is spannend. En vraagt jouw volle aanwezigheid.
Maar als je daadwerkelijk in de ontmoeting aanwezig kan zijn met die ander… Ja, dan gaat de liefdesenergie stromen!”
.
.
.
Zelf leren werken op de grens?
In de masteropleiding Meesterschap in Coaching is Carlijn één van de zes coach-experts. Iedere expert neemt je in deze opleiding mee in de methodiek waar hij of zij in excelleert. Carlijn verzorgt de dag Ontmoeten op de Grens. Je bent van harte welkom bij de opleiding of het webinar.
