De voicecoach vertelt de danscoach hoe zij haar kwaliteiten het beste kan inzetten, al zingend samen met de dresscoach onder het genot van een heerlijk kopje koffie dat werd aanbevolen door de ontbijtcoach.
Column: Jobbeke de Jong - gaf de leergang Coaching voor Professionals en de leergang Teamcoaching
Dit gaat natuurlijk helemaal niet over coaching. Het gaat gewoon over advisering of mentoring. Ik vertel jou op basis van mijn inzichten, ervaring en expertise wat goed voor jou is! En jij volgt mijn aanwijzing, want zelf kan je dit soort dingen niet bedenken natuurlijk. Hele blokken tv-zendtijd worden gevuld met mensen in de rats, die van de supercoach te horen krijgen wat ze moeten doen met hun leven, en met succes. Want we love it! We kunnen geen gram meer afvallen zonder dieetcoach, geen talentenjacht winnen zonder talentcoach. En als je huis in een onbewoonbare bouwval is veranderd vanwege je man die in zijn twee linkerhanden geen belemmering ziet om de boel tien jaar lang te verbouwen, dan zet je die vent niet aan de dijk maar laat je hem helpen door een kluscoach.
Schaamte
In de jaren dat SchoolvoorCoaching aan de weg timmert, is het begrip ‘coach’ zo vervuild geraakt dat ik me begin te generen voor het feit dat ik dat als beroep op mijn visitekaartje heb staan. Als mensen mij op feestjes vragen wat ik doe voor de kost, begin ik te stotteren (‘oh ik weet nog een heeeele goede voicecoach voor je, Jobbeke!’) en murmel iets over teams, ontwikkeling van individuen en zo. Want het antwoord ‘ik ben coach’ zegt tegenwoordig evenveel als wanneer ik beken dat ik ‘s ochtends een boterhammetje kaas best heel lekker vind (en daar had ik geen ontbijtcoach voor nodig).
Als iedereen zomaar coach kan worden, is het kennelijk een gemakkelijk beroep. Een beetje naar mensen luisteren, adviesje geven, met je kennis lekker anderen helpen met hun problemen. En als coachee? Heerlijk! Je geeft de sturing over je leven gewoon over aan die aantrekkelijke, alwetende coach die zijn leven zo perfect op een rijtje lijkt te hebben. Weg keuzestress, leve de kiescoach! Waar doet dat toch aan denken? Aan de tijd dat autoriteiten ons vertelden hoe we moesten leven. Daar hadden we ons net aan ontworsteld, maar kennelijk is het heel verleidelijk om onze autonomie en zelfbeschikkingsrecht weer uit handen geven.
Een nieuwe term
Ik heb ernstig behoefte aan een term die ons vak weer in ere herstelt. Die inzicht geeft in het proces dat de ambachtelijke en excellente coaches hebben doorlopen, en het hele leven zullen blijven doorlopen. Die lange reis waarin de coach leert zichzelf als instrument in te zetten ten dienste van het leerproces van de gecoachte. Een term die aangeeft hoe spannend het vak coaching is, voor de coach én de gecoachte, en hoe die elkaar nodig hebben voor hun eigen ontwikkeling zonder afhankelijk van elkaar te worden. Een term die ook de spiritualiteit van het vak dekt die vrijkomt als gecoachte en coach de bevrijding voelen van alweer een stuk eigenheid dat in het daglicht mag worden gezet. Dat gevoel wanneer je je eigen weg weer even terugvindt, jouzelf, jouw zelf, zonder dat iemand je vertelde hoe. Dat je weer leert leunen op je aangeboren mogelijkheden, intuïtie en oorspronkelijkheid. Toe, wie verzint er een mooie nieuwe naam voor ons geweldige vak?
Bron: SvC Magazine 2018/2019
