Over Eva
Alles is liefde – of een schreeuw daarom. Yes, dit geloof ik. Zodoende ben ik vaak liefdevol nieuwsgierig naar de mensen om me heen. We doen allemaal maar wat. En allemaal zijn we op zoek naar liefde, erkenning en een vorm van veiligheid.
Naast mijn interesse in de mens, is creativiteit een rode draad in mijn leven. Iets maken. In beeld of woord. Je uiten. Ik geloof dat we in essentie allemaal creatieve en expressieve wezens zijn. Ook coachen is vrijmaken wat in iemand leeft. En van daaruit – zoals Jung het zou zeggen: worden wie je bent.
Wat is jouw kijk op coaching?
Coachen is de ander in beweging brengen. En wat heb ik daar lang naar gezocht!
Eindeloos terugkerende thema’s zijn mij niet vreemd, wat een zoektocht. Van vrienden kreeg ik liefde (waarvoor eeuwig dank) en een luisterend oor. Ongelooflijk fijn. Maar… niet altijd een katalysator voor beweging. Meerdere sessies bij psychologen gaven me zo nu en dan een hoofdelijk inzicht, maar eerlijk? Nog altijd geen beweging.
En begrijp me niet verkeerd: er zijn natuurlijk heus veel waanzinnig goede psychologen. Net zoals er ook veel slechte coaches zijn. Maar pas toen ik bij School voor Coaching kwam, vond ik persoonlijk wat ik zocht. Ik zie en ervaar hier elke dag wat een goede coach teweeg kan brengen. Wezenlijke beweging, en transformatie op identiteitsniveau. Helemaal te gek.
Leven met hart, hoofd en lijf. Hoe doe jij dat?
Zoals het een echte westerling betaamt, zit mijn hoofd er prima opgeschroefd. Ik ben analytisch en perfectionistisch. Tel daar een wiskundeleraar als vader en een talige moeder bij op en voilà: dat hoofd houdt zich wel bezig. Heerlijk én doodvermoeiend.
Wat mijn hart betreft: als het niet gevoed wordt, begin ik vroeg of laat te brullen. Zodoende arriveert het hart dan toch vaak op de tong. Bewust bij mezelf inchecken, helpt me mijn verlangens ook effectief te communiceren – én te prioriteren. Mijn dagelijkse reminder: do more of what makes you happy.
Yin yoga helpt me stil te staan bij mijn lijf en bij het feit dat ik een dochter ben van moeder aarde. Muziek doet dat ook. Dansen, bewegen, meerstemming galmen in mijn popkoor of met muziek op de fiets… daar kom ik tot een ZIJN. En gaat mijn diepere levensenergie weer stromen.
Wat is je favoriete quote?
Hoe dan ook, er moet geleefd worden!
Eén van de laatste zinnen uit de film Antonia, onze nationale Oscar-winnaar en een “feministische fabel” die ook Jung vermoedelijk had kunnen waarderen. Ik herinner het me althans als een zintuiglijke film. Poëtisch en toch heel aards. De quote herinnert me eraan het leven in al haar volheid te leven, te erkennen – en te vieren.
