Ik werd groter, zelfverzekerder, bijna verheven. Een interessante sensatie, die ik op deze manier nog niet kende. Ik voelde de krachtige energie ervan en realiseerde mij nu pas echt wat er gebeurt bij goeroes. De invloed, de kwetsbaarheid en ook het gevaar. Ik was blij met het inzicht, waardoor het mij weer vrij maakte in mijn rol. En ik daardoor goed kon blijven voelen, kijken en luisteren. En de leervraag van de ander waarnemen. Want de deelnemer die zich (onbewust) afhankelijk maakt, doet ook vaak een appèl:
‘Ontzie mij’ of ‘ik vind jou lief, vind mij ook lief’
En op die manier is een contract op onbewuste laag al snel gesloten.
Er waren ook deelnemers die juist het tegenovergestelde lieten zien. Achteroverleunend, de armen over elkaar met voelbare scepsis en een ‘eerst zien dan geloven’ uitstraling. Bij deze groep ontstond een heel andere sensatie in mijn systeem. Ik ging harder werken, extra mijn best doen, pleasen en zo interessant mogelijk proberen over te komen. Of ik bewoog de andere kant op, waarbij ik mijzelf juist groter maakte en juist minder mijn best wilde doen. Door alles waar te nemen en erop te reflecteren, kon ik zien welke informatie er was van de ander, welk appèl er ditmaal werd gedaan en welk stuk van mij gevoelig is voor dat appèl.
Het spanningsveld rondom deze overdracht en tegenoverdracht is er. Elke training weer. En ook tijdens individuele gesprekken. Het onderwerp komt daarom ook vaak aan bod tijdens de leergangen van School voor Coaching. Want het is echt belangrijk om je als begeleider bewust te zijn van dit mechanisme. Waarbij het telkens de kunst is om vrij en nieuwsgierig te blijven kijken en de informatie die er is met (soms echt spannende) gesprekken te onderzoeken.
Wil je meer lezen over overdracht en tegenoverdracht?
Riekje Boswijk-Hummel schreef erover in ‘Liefde in Wonderland, Overdracht en Tegenoverdracht in de hulprelatie’.
