De verleiding van harder werken
Deze leiders volgen de leergang Coachend Leiderschap bij School voor Coaching. Het derde blok van twee dagen is in volle gang. Teamcoaching staat op de agenda. Zij vragen me: ‘Hoe krijg ik mijn team in beweging?’ en ‘Ik heb het gevoel dat ik zo hard moet duwen, anders gebeurt er niets…’
Ik teken op het bord een fietswiel: in veel teams heeft de leider (on)bewust de centrale positie in dat wiel. Dat betekent dat de leider verantwoordelijk is (of zich voelt) voor het te behalen resultaat, inhoud, procedure én de onderlinge interactie. Zo kan het zijn dat luie teams een overactieve leider hebben. En tegelijk, leiders met een groot verantwoordelijkheidsgevoel leidinggeven aan een afwachtend team. Leider en team vormen zo met elkaar een systeem, dat in evenwicht is.
Even neem ik rust en ga ik stevig op mijn stoel zitten. Ik ben actief, lekker druk in mijn hoofd, besef ik eerst. Dan, als ik een paar tellen stil ben, voel ik mijn hart snel kloppen en mijn schouders trekken aan me. Mijn adem is oppervlakkig. Stuk voor stuk kijken ze me vragend aan. Ik voel de verleiding om de bijbehorende oefening te gaan uitleggen: door naar het volgende. Dan besef ik dat precies in dit kleine moment de ervaring zit, waarover ik zojuist vertelde. Natuurlijk.
Ik besluit me over te geven aan de stilte. Mijn ademhaling wordt dieper… en tegelijk beginnen voetjes te schuiven en pennen te klikken. Tot iemand uit de groep ineens zegt: ‘Wat is dít ongemakkelijk zeg, waarom zijn we nou zo stil?’
‘Wat een mooie en treffende vraag’, zeg ik, terwijl er opgelucht ademgehaald wordt om mij heen.
Samen reflecteren ze vervolgens over verleidingen en het verduren van ongemak als ze kiezen om niet mee te gaan in hún verleidingen. Ik geniet van de levendigheid in de groep.
