“Zat ik hier wel op mijn plek?”
Aanvankelijk voelde ik mij ietwat gespannen toen bleek dat ik de jongste van de groep was. “Zat ik hier wel op mijn plek?” “Straks hebben anderen veel meer ervaring op het gebied van coaching,” dit soort gedachtes spookten stiekem door mijn hoofd. Ik was niet de enige die een lichte spanning voelde zo aan de start van deze groepsvorming, ook andere deelnemers gaven aan ‘zenuwachtig maar enthousiast’ te zijn. Onze trainer voelde dit perfect aan en gaf ons de kans om via een interactieve voorstelronde elkaar beter te leren kennen. Langzaamaan werd duidelijk dat iedere deelnemer met een eigen leerdoel.
Coach, coachee, observant
Dit vormde een mooie gelijkwaardige uitgangspositie waarna onze groep zich kon gaan richten op het leerproces; gezamenlijk nieuwe kennis en tools op het gebied van coaching opdoen die de trainer ons zou gaan meegeven. Waar het bij eerdere trainingen al snel duizelde van de hoeveelheid modellen en theorieën, vond ik de opbouw bij deze training erg prettig en behapbaar. Tijdens iedere trainingsdag kwam er namelijk een nieuwe invalshoek aan bod, met bijbehorende modellen en coachtechnieken. De mondelinge uitleg van de trainer sloot goed aan bij het logboek, waardoor het voor mensen met verschillende leerstijlen goed werkbaar was.
Iedere trainingsdag begon, na een energieke introductie, met dit theoretische gedeelte waarna je in groepjes uiteenging om met de nieuw opgedane kennis te oefenen. Een erg fijne manier om de theorie direct in de praktijk toe te kunnen passen. Tijdens deze oefenrondes wisselde je telkens van rol. Als coachee breng je een casus in; als coach probeer je de nieuwe tools toe te passen en als observant houd je in de gaten welk effect een bepaalde interventie heeft gehad in het gesprek. Na het coachgesprek geeft de observant feedback en bespreek je gezamenlijk de dingen die aan bod zijn gekomen.
Het beleven van een coachtechniek vanuit drie verschillende rollen, heb ik als erg leerzaam ervaren. Want waar een interventie voor jou als coach heel prettig kan werken, merk je in sommige gevallen dat dezelfde tool op jou als coachee een heel ander effect heeft dan je als coach had kunnen bedenken. Het gezegde ‘al doende leert men’ gaat in dit geval zeker op!
Na deze oefeningen was er veel aandacht voor de nabespreking van het gebruikte interventiemodel. Wat waren de voor- en nadelen en hoe heeft iedereen deze tool ervaren? Vooral het contrast tussen de verschillende subgroepjes bleef mij na iedere oefeningsronde verbazen. Waar het ene groepje laaiend enthousiast was over de nieuwe coachtechniek, bleek een andere groep helemaal niet uit de voeten te kunnen met deze specifieke tool. Zo zie je maar, een prettige coachervaring is en blijft iets heel persoonlijks.
Wat heeft de training Coachtechnieken mij gebracht?
Nu ik mijn laatste trainingsdag heb gehad, besef ik dat ik meer aan de training Coachtechnieken heb gehad dan ik op voorhand had kunnen verwachten. Tijdens deze vierdaagse is er zo’n veilige leeromgeving ontstaan in onze groep, dat we op een heel persoonlijke manier met elkaar durfden te oefenen. Mensen gaven hun grenzen goed aan, maar waren tegelijkertijd niet bang om deze op te zoeken en uit hun comfortzone te treden.
Zo werd ik meerdere keren geconfronteerd met (oude) gedragspatronen die ervoor zorgen dat ik in (voor mij) lastige gesprekssituaties in een positie terecht komt, waar ik liever niet in zit. Door te oefenen met verschillende interventies ben ik me nu meer bewust van mijn eigen rol als coach én als gesprekspartner. Op dagelijkse basis merk ik nu al positieve veranderingen en kan ik enkele tools regelmatig toepassen, wat een cadeautje. Zo blijf ik oefenen, want al oefenend leer ik steeds weer wat nieuws over mijzelf.