Ze heeft een gezin en een uitdagende baan in een eindverantwoordelijke positie. Haar energie is de laatste jaren afgenomen; vaak moe en het gevoel van geleefd worden. Ze wil daar verandering in brengen.
“Het ligt er niet aan dat ik geen ‘nee’ kan zeggen hoor. Laatst heb ik nog ‘nee’ gezegd tegen een groot project. Op een andere vraag heb ik wel ja gezegd, maar die vraag is een kolfje naar mijn hand.”
Niets van wat ze zegt beklijft bij me. Het lijken holle woorden. Ik voel geen twinkeling, geen sprankeling, geen bezieling.
“Ik hoor je woorden, maar ze raken niet. Ik mis bezieling“
“Ik hoor je woorden,” zeg ik. “Maar ze raken niet. Ik mis bezieling.” Ik vervolg. “Weet je waar ik nieuwsgierig naar ben? Vertel me eens over je ongeleefde leven…”
“Vertel eens, wat doe je dan in dat leven? En vertel me alsof je het al leeft…”
Ze kijkt me verschrikt aan… Doet haar mond open, bedenkt zich en slikt haar woorden weer in. Ze richt haar aandacht naar binnen… het is een lange tijd stil. Dan begint ze te vertellen.
“Mijn ongeleefde leven… Tja… Ik ben in mijn ongeleefde leven heel vrij, misschien wel losbandig. Ik durf veel meer. Ik vertel gewoon waar het op staat. En mijn gevoel voor rechtvaardigheid… dat zou ik veel meer uitleven; ik zou veel meer van betekenis willen zijn, willen helpen.”
“Vertel eens, wat doe je dan in dat leven? En vertel me alsof je het al leeft…”
“Ik werk voor Artsen zonder Grenzen; ik sta met mijn poten in de modder en bied hulp waar nodig. Ik help bijvoorbeeld in Griekenland bij het vluchtelingenprobleem. Ik heb Griekse voorouders… Ik zou zo graag…”
Ze stopt even en slikt. Inmiddels heeft ze rode wangen gekregen en komt er in haar woorden steeds meer energie. Dan vervolgt ze:
“In mijn ongeleefde leven heb ik mijn man meer lief… Hebben we meer quality time samen en maken we plannen om met onze kinderen op avontuur te gaan… In mijn ongeleefde leven… boetseer ik; dieren; olifanten, leeuwen, honden, struisvogels… Die maakte ik vroeger als kind ook.”
Ondertussen is de kamer gevuld met energie. Haar ogen twinkelen. Ik vraag haar wanneer zij haar ongeleefde leven gaat leven. Ze lacht en zegt: ”Tja…het voelt wel ver weg. Dat weet ik niet.”
“En als je een kleine stap zou zetten, wat zou je als eerste kiezen?”
“Dan ga ik vanavond delen met mijn man wat ik zojuist allemaal gezegd heb. En… ik ga dit weekend met mijn kinderen boetseren.”
De sessie daarna laat ze me een prachtig olifantje van klei zien…
En jij… hoe ziet jouw ongeleefde leven eruit?
En jij… hoe ziet jouw ongeleefde leven eruit?
Opleidingen verzorgd door Jikkemien
Leergang Coaching voor Professionals
Kom naar onze kennismakingsworkshop!
Maandelijks organiseren we bij School voor Coaching onze kennismakingsworkshop. Kom sfeer proeven, maak kennis met onze pijlers en vraag Anne het hemd van het lijf!
